Quo vadis Zvicër?
Të dielën që shkoi, më 23 shtator 2018, në referendumin e kantonit të St. Gallenit, mbi 66 % e votuesve, më shumë se që pritej, votuan pro ndalesës së mbulimit të plotë të fytyrës, edhe pse me këtë rast synimi ishte ndalimi i burkës (mbulesës së tërë trupit po edhe i fytyrës nga disa gra muslimane) në mbarë kantonin. Se rezultati do të ishte pozitiv, nuk ishte e papritur.
Ndani kohë dhe lozni me fëmijën tuaj!
Një ditë para se të filloja me seminarin, mu afrua një njeri shtatshkurtër e me fytyrë të qeshur dhe më tha se donte të ma puthte dorën. Meqë unë nuk e parapëlqej puthjen e dorës, i thash të puthemi në faqe. U puthëm. Midis nesh kaloi kjo bisedë:
Rëndësia sociale e fesë sot në Perëndim
.jpg)
Diagnostikët e kohës nuk janë unanimë sa i përket rëndësisë që feja e ka ose jo në një botë gjithnjë në globalizim e sipër. Ajo për çka ata janë unanimë, është fakti se fetë në dekadat e kaluara u janë nënshtruar proceseve të thella të transformimit. Me ndikim të dukshëm këtu na paraqitet sidomos diferencimi funksional i sistemeve sociale si dhe procesi i individualizimit.
Disa dilema rreth përkthimit të Kur'anit në gjuhën shqipe
Në hyrje të kësaj kumtese, e shoh të udhës të jap konstatimin me të cilin pajtohen të gjithë studiuesit tanë se në kuadër të gamës së veprimtarisë botuese të literaturës islame, pa dyshim se përkthimi i Kur’anit zë vend të veçantë dhe ka një shtrirje kohore më se 100-vjeçare.
Terminologjia islame është ngulitur thellë në qenien e popullit tonë
Sivjet u mbushën 20 vjet nga botimi komplet i përkthimit të Kur’anit në gjuhën shqipe, që paraqet një ngjarje të shënuar në rrafshin fetar e kulturor, por në të njëjtën kohë zë fill edhe botimi i veprave dhe revistave te mirëfillta me përmbajtje islame.
Feja si mëmëdhe i shpresës
Mëmëdheu është atje ku nuk pyetesh për prejardhjen tënde. Ne kemi disa mëmëdhera: një gjeografik, ku jemi lindur; një kulturor, ku jemi socializuar dhe një fetar, ku ne shpirtërisht e ndiejmë veten si në shtëpi. Përkatësia si një nevojë elementare e njeriut manifestohet edhe në fushën e fesë. Në shek. XX mendohej se feja tanimë kishte ikur, ishte zhdukur. Mirëpo ajo është akoma këtu. Çfarë ka ndryshuar është forma e praktikimit të saj dhe tregu i feve si pasojë e globalizimit.
Fjala e bukur
Fjalë quhet zëri ose zërat e kuptimtë që, me ndihmën e tonit e të gjuhës, rrjedhin përmes dy buzëve tona pasi t’i kemi projektuar në kokë, pasi t’i kemi miratuar me zemër dhe pasi të kemi përcaktuar qëllimin e tyre. Sipas kësaj, fjala është elementi më themelor dhe më i vogël i aftësisë së të folurit që na ka dhuruar Zoti. Fjala është gjuha e trurit dhe e zemrës sonë, është rruga e shprehjes së qëllimeve dhe dëshirave tona. Paqartësinë e mendimeve, të qëndrimeve dhe të veprimeve tona e bëjmë të dukshme, të kuptueshme dhe të qartë nëpërmjet fjalës.
Takvaja (Devotshmëria)
Termin takva, i cili rrjedh nga rrënja vikajeh, që në aspektin etimologjik nënkupton “të ruhesh, të mbrohesh, të kesh kujdes, të largohesh, të respektosh, të jesh i dëgjueshëm, të jesh fetar, të ndjekësh me përkushtim, të frikohesh, të druhesh”, Sejjid Sherif el-Xhurxhani e përkufizon kështu: “Të ruhesh nga dënimi i Zotit duke e respektuar Atë. Kjo realizohet duke e ruajtur nefsin nga sjelljet për të cilat njeriu do të meritonte të ndëshkohej”.
„Roli i imamit është kryesisht parandalues“
Roli i imamit në këtë kontekst është kryesisht parandalues. Veprimtaria e tij në xhami, ndër të tjerat me gjeneratat më të reja, është e fokusuar në atë që të rinjve t’ua mundësojë njohjen dhe të kuptuarit e fesë së tyre nga perspektiva të ndryshme, që ata të bashkëveprojnë në organizimin e aktiviteteve të xhamisë, mirëpo edhe që të marrin përsipër funksione të rëndësishme në administrimin e xhamisë.
Ndjenja e përgjegjësisë, siguresë e moralit islam
Kurani famëlartë çdo sjellje morale/koncept për të cilin intelekti i përbashkët i njerëzimit e ka pranuar si të mirë, e lavdëron dhe çdo veprim moral, çdo koncept për të cilin intelekti i përbashkët i njerëzimit e ka pranuar si të keq, e qorton. Pra sjellja e moralshme pothuajse në çdo aspekt zënë vendin qendror në Kuranin famëlartë.
Dinjiteti i njeriut nga perspektiva islame
A i njeh Islami të drejtat e njeriut të miratuara ndërkombëtarisht? A zotëron njeriu personalitetin e tij apo është thjesht një numër brenda shoqërisë? Është ai zot i vetvetes apo rob i Zotit? Rob i fatit apo predestinimit të tij? A zotëron njeriu sipas mësimit islam “dinjitetin” e tij? Nëse po, çfarë përfshinë ai dhe çfarë impakti ka në jetën fetare, etike dhe juridike?
Faqja 4 nga gjithsej 19
