Krejt në fillim i shpreh keqardhjen time të thellë popullit tonë, botës islame si dhe mbarë njerëzimit për këtë proces të vështirë në të cilin jemi duke kaluar. Po ashtu dua të shpreh lutjet e mia të përzemërta për të gjithë mjekët dhe punëtorët e tjerë të shëndetit, të cilët në këto ditë luftojnë me mish e me shpirt kundër kësaj epidemie; për të gjithë ata që shërbimin e dinë si pjesë të adhurimit (ibadetit) dhe përkundër rrezikut që i nënshtrohen ata ua plotësojnë nevojat elementare atyre që nuk munden...

“Duhet blerë sa më shumë që është e mundur, sepse do të mbyllet gjithçka, do të harxhohet gjithçka, e ne do të mbesim duar thatë. Kush bleu, bleu!” – ishte deviza e këtyre ditëve në Zvicër e gjetiu, si pasojë e shpërhapjes masive të frikës e panikut nga virusi corona.

Tanimë që e bëmë pazarin për muaj të tërë dhe u mbyllëm në shtëpi, vërejmë se përfundimisht koha na del, bile-bile e kemi me bollëk, madje nuk dimë as edhe si ta harxhojmë...

Në këto ditë mbarë botën e ka kapluar trishtimi dhe frika, madje edhe paniku, nga përhapja e shpejtë e virusit korona. Ai është përhapur në më shumë se 150 vende të botës, çka OBSH-në (Organizatën Botërore të Shëndetësisë) e detyroi të shpallë zyrtarisht edhe pandeminë.
 

Një element i rrezikshëm që e kërcënon familjen dhe mbarë shoqërinë është dhuna brenda familjes. Përderisa dhuna shoqërore është e dukshme dhe vërehet nga shumëkush, dhuna brenda familjes në të shumtën e herëve mbetet e fshehtë, e padukshme, andaj edhe e padënueshme...

A i njeh Islami të drejtat e njeriut të miratuara ndërkombëtarisht? A zotëron njeriu personalitetin e tij apo është thjesht një numër brenda shoqërisë? Është ai zot i vetvetes apo rob i Zotit? Rob i fatit apo predestinimit të tij? A zotëron njeriu sipas mësimit islam “dinjitetin” e tij? Nëse po, çfarë përfshinë ai dhe çfarë impakti ka në jetën fetare, etike dhe juridike?