Muhammedi a.s. si një pejgamber që fillimisht është dërguar në një shoqëri ku vajzat e vogla varroseshin për së gjalli, urdhëronte trajtimin e barabartë të fëmijëve dhe shfaqjen e dashurisë së njëjtë, si ndaj djemve ashtu edhe ndaj vajzave.

Njeriu vetë në Islam quhet si “ahsen-i takvim” (qenie e krijuar në formën më të bukur), po i tillë do të konsiderohet, normalisht edhe fëmija apo i vogli i njeriut. Andaj edhe për fëmijët flitet si në Kur’an ashtu edhe në Sunnet. Kurse Omeri r.a., ishte ai që në cilësi të kryetarit të shtetit islam (halif), fëmijëve deri në moshën madhore u kishte lidhur nga një pagë prej 100 dirhemësh.
 

• Vlera e fëmijëve në Kur’an

• Vlera e fëmijëve në Sunnet

• Rëndësia e familjes në edukimin fetar

• Ndjenjat kryesore në arsimimin dhe edukimin fetar

• Parimet kryesore gjatë mësimit të besimit në Zot:

            a. Të merret për bazë dashuria ndaj All-llahut xh. sh.
            b. Të sillemi me tolerancë e mirëkuptim ndaj fëmijëve
            c. Parimi i përshkallëzimit (suksesivitetit)
            ç.  Të merret parasysh faktori kohë dhe vend
           d. Fëmijës t’i ofrojmë karakter shembullor dhe ideal
           e. Duhet shfrytëzuar egocentrizmin e fëmijës

 

Lexo artikullin e plotë në PDF.